Joden op Cassipora en Jodensavanne en Torarica raakte steeds meer verlaten. De jungle overwoekerde wat er nog overgebleven was en de afslag van de Surinamerivier deed de rest. Torarica was verdwenen. Jaren later werd in dit gebied een koffie- en een suikerplantage opgezet en werd er houtkap bedreven, waarbij de laatste sporen van Torarica misschien ook nog uitgewist werden.
Toen, eind 1988, vroegen wij ons af wat er nog van Torarica te vinden zou zijn en samen met Jules en Rolf Donk trok ik de jungle in. We vonden er welliswaar geen resten van Torarica, maar wel konden we proeven wat er geweest moest zijn en de golven en de wind bezongen de dapperheid van de mannen die daar gewoond en gearbeid hadden.

Over de ligging van Torarica, de oude hoofdstad van Suriname tijdens de Engelse overheersing, heerst nogal wat verwarring en als we nagaan wat daar allemaal over geschreven is zal dit begrijpelijk worden.
In 'Beschrijving van Guiana door J.J. Hartsinck' vinden we de volgende passage in dl.II op blz. 572:
'De rivier opvaarende heeft men, aan de Westkant, de Banister kreek, dus naar de Engelschen Bevelhebber diestyds genaamd; welke het Eiland Tuinhuizen formeerde, doch nu is toegespoeld; waar door dit Eiland niet meeder overig is. Voorheen lag hieromtrent, ten Westen de Rivier, het Steedje Torarica ook genaamd Santo Bridges, de Hoofdplaats der Engelschen, daar ten tyde van de Land

(Vervolg op pagina 3)